Louis van Teeffelen

Louis van Teeffelen (1921-1972) is een Nederlands meubelontwerper wiens (nu vintage) meubels tegenwoordig veel in de belangstelling staan. Zijn dochter, de kunsthistorica Mieke van Teeffelen, streeft ernaar het leven en werk van Louis meer bekendheid te geven en zijn oeuvre te beschrijven, om zo de nalatenschap van zijn werk veilig te stellen. De stichting ArchiScienza ondersteunt dit streven door de website www.louisvanteeffelen.nl te financieren.

Talentvol en Ambitieus

Louis wordt geboren op 26 september 1921 in Beneden Leeuwen, in de toenmalige gemeente Wamel (Gelderland), als tweede zoon van Peter van Teeffelen en Anna van der Sterren. Zijn vader bezit een grof- en hoefsmederij met een ijzerwarenwinkel aan de Dijkstraat. Na het plotseling overlijden van zijn vader verhuist het gezin naar Wamel. Na de lagere school volgt Louis In Tiel de ambachtsschool en studeert in de avonduren voor het vak meubelontwerpen en technische fabricage aan de Koninklijke PBNA (Polytechnisch Bureau Nederland Arnhem) Daarnaast behaalt hij een diploma voor zelfstandig ondernemen.

Van1955 tot eind 1967 is hij de hoofdontwerper van meubelfabriek Walraven en Bevers, later bekend als Wébé. Het is een periode waarin door deze fabriek kwalitatief hoogstaande meubelen worden geproduceerd in teak of palissander hout en soms in notenhout. Voor de binnenzijde van de meubelen wordt het geelkleurige limbahout (een hardhoutsoort uit west Afrika) gebruikt.  Alle onderdelen zijn van massief hout gemaakt. Plaatdelen bestaan uit, in eigen productie gemaakte, gefineerd meubelplaat van een hoge kwaliteit.

In het begin ontwerpt Louis meubelen met een vormentaal die sterk leunt op de meubelstijl van voor WO II. Vanaf eind jaren vijftig zijn Louis’ ontwerpen geïnspireerd op de Scandinavische esthetiek. Zijn ontwerpen zijn organisch van aard met sculpturale elementen en hebben een fenomenaal zitcomfort. Voorbeelden zijn de Pelikaan stoel uit circa 1960, de stoelen met schaarvormige poten, de koehoorn stoel, het modulaire wandsysteem met zwarte of teak- of palissanderhouten staanders en een grote diversiteit aan kastjes en schappen.

De fijn belijnde salontafels laten zien dat hij niet alleen geïnspireerd is door de Scandinavische stijl maar ook de esthetiek van Japan omarmt. Van zijn sculpturale elementen zijn de ‘lachebek’-grepen het meest typerend. Verder ontwerpt hij een eindeloze schare eetkamers, kasten, televisietafels, bureaus, banken, fauteuils en slaapkamers.

In de begin jaren zestig zoekt hij ook naar een functioneel en artistiek samengaan van hout met andere materialen. Uit dit experiment ontstaan ontwerpen van kasten en tafels waarin keramische tegeltableaus verwerkt zijn van Jaap Ravelli, een keramist uit Valkenburg (ZH).

In 1967 ontstaat in zijn handen reumatische artritis, zodat hij niet meer kan ontwerpen. Hij lijdt erg onder deze omstandigheid, waarin hij zijn creatieve talenten en ambities niet meer kan benutten. 50 jaar oud, overlijdt hij aan een hartaanval op 30 april 1972 in Beneden Leeuwen.

Mieke van Teeffelen